Του Ονασαγόρα
Μετά τη μάχη των οδοφραγμάτων, σε μια εκδήλωση που διαφημίστηκε αρκούντως από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης του ΑΚΕΛ και που μεταξύ των συμμετεχόντων υπήρξαν και ηγετικά στελέχη του ΑΚΕΛ και κανενός άλλου κόμματος, ακολούθησαν τα γνωστά γεγονότα και οι πολιτικές αντιπαραθέσεις.
Το αστείο της υπόθεσης είναι που το ΑΚΕΛ, το οποίο ξεκάθαρα εκμεταλλεύτηκε πολιτικά το προσωρινό κλείσιμο κάποιων οδοφραγμάτων από την κυβέρνηση, όχι μόνο με δηλώσεις αλλά και με την οργάνωση ή και στήριξη της συγκεκριμένης εκδήλωσης διαμαρτυρίας και την επικοινωνιακή της διαχείριση που ακολούθησε, επιμένει στη ρητορική ότι το κλείσιμο των οδοφραγμάτων έγινε με πολιτικά κίνητρα και όχι για προστασία από τον κορωνοϊό. Η θέση που προβάλλεται από στελέχη και αρθρογράφους του ΑΚΕΛ είναι ότι το κλείσιμο των οδοφραγμάτων δεν στρέφεται κατά του κορωνοϊού αλλά κατά... του Ακιντζί, τον οποίο ο Αναστασιάδης θέλει να πλήξει ενόψει των «εκλογών» στα κατεχόμενα.
Και η προέκταση που δίνεται είναι πως στόχος του Αναστασιάδη είναι η εκλογή κάποιου ανθυποψηφίου του Ακιντζί ώστε να προωθηθούν οι «άλλες λύσεις» πλην της Ομοσπονδίας που ευαγγελίζεται ο Ακιντζί αλλά εσχάτως απορρίπτει ο Αναστασιάδης.
Πάντως τη θέση του ΑΚΕΛ ότι τα οδοφράγματα έκλεισαν για πολιτικούς λόγους και με στόχο να προκαλέσουν προβλήματα στον Ακιντζί δεν την στηρίζει κανένα άλλο κόμμα στις ελεύθερες περιοχές. Βρίσκει απήχηση μόνο στα κατεχόμενα.
Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται μετά τα όσα προηγήθηκαν και ακολούθησαν της εκδήλωσης της Παρασκευής είναι εάν η στάση του ΑΚΕΛ και η ρητορική που χρησιμοποιεί συμβάλλει στο διάλογο ή στην όξυνση του πολιτικού κλίματος; Και κατά πόσο τελικά συνιστά ή όχι πολιτική εκμετάλλευση του θέματος από το ίδιο το ΑΚΕΛ το οποίο φαίνεται πια να επενδύει σε επικίνδυνες πολιτικές;
-Αλήθεια ο ΔΗΣΥ πότε θα τοποθετηθεί επίσημα στα γεγονότα; Κάποια στελέχη του το έχουν ήδη πράξει επικρίνοντας με το γάντι την κυβέρνηση, κάτι που χρησιμοποιείται από το ΑΚΕΛ ως απόδειξη για την ορθότητα των δικών του θέσεων.
-Μήπως όντως τελικά ο Νίκαρος έχει πρόβλημα να πείσει για τις προθέσεις του, ακόμα και τους δικούς του; Και που να οφείλεται άραγε αυτό; Στην λανθασμένη επικοινωνιακή διαχείριση του θέματος από τον Λόφο, στις παρωπίδες που ίσως φορούν κάποιοι ή στο ότι τελικά μπορεί όντως ο Λόφος να έχει άλλα κίνητρα και επιδιώξεις;
Και ενώ συνέβαιναν και συμβαίνουν όλα αυτά η κυριακάτικη «Κ» αποκάλυπτε τις προθέσεις και το σχέδιο της κατοχικής δύναμης για εποικισμό και του Βαρωσίου και εδραίωση του εποικισμού στη Μόρφου και στην Κερύνεια. Την ίδια ώρα στα ελληνοτουρκικά σύνορα του Έβρου άρχιζε ο συνεχιζόμενος «πόλεμος» με ανθρώπινες βόμβες που εκτοξεύει ο Ερντογάν.
Μήπως οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου να ξανασκεφτούν λίγο και τη ρητορική τους και την ιεράρχηση των αιτημάτων τους; Μήπως ο Άντρος που πριν από λίγο καιρό δεν ήθελε με τίποτα να δει τον Νίκαρο και να του μιλήσει για το Κυπριακό (και πήγε τελικά σε συνάντηση για να του πει για την Ομόνοια), να βάλει λίγο νερό στο κρασί του και να πράξει το αυτονόητο; Να ζητήσει δηλαδή να δει και τον Νίκαρο και ίσως και τους άλλους αρχηγούς και να... συζητήσουν;
Να εφαρμόσει αυτό που ζητά από τον Νίκαρο να κάνει με τον Ακιντζί, χωρίς το άγχος ότι βοηθάει έτσι την κυβέρνηση; Στο κάτω, κάτω είναι η μόνη πολιτική δύναμη που επίσημα φαίνεται να έχει σταθερή, αρνητική θέση από αυτή της κυβέρνησης για τα οδοφράγματα. Ας το συζητήσει πρώτα επίσημα παρά να υποστηρίζει εκδηλώσεις που με τη βία προσπαθούν να ανατρέψουν την απόφαση με την οποία διαφωνεί. Εκδηλώσεις που μόνο διχασμό φέρνουν όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος...
Είναι αλήθεια ότι το ΑΚΕΛ μέχρι τώρα δεν μας είχε συνηθίσει σε τέτοια.
----------------------------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
